सचिन कुंडलकर या प्रतिभावान दिग्दर्शकाचं 'नाइनटीन नाईन्टी' हे पुस्तक वाचलं. प्रस्तावनेऐवजी  ‘नाइन्टीन नाइन्टी’ याच नावाच्या दीर्घ लेखाने या पुस्तकाची सुरुवात होते. या ठिकाणी कुंडलकर लिहितात की  ‘प्रत्येक माणूस हा एका दशकाने घडवला जातो, ओळखला जातो’. कुंडलकर यांच्यासाठी हे काम १९९०च्या दशकाने केलं. मात्र, हे पुस्तक म्हणजे केवळ गतकाळाचे दस्तऐवजीकरण नाही. तर एक सृजनशील कलावंतांच्या विविधांगी जगण्याचं आणि आगळ्या वेगळ्या जीवनाचं एक मनोज्ञ दर्शन आहे. अष्टपैलू गुण असलेला हा माणूस मनसोक्त जगला, चित्रपटात रमला, नाटकात रंगला, साहित्यात वावरला, कधी कधी जग फिरला... आणि याच नव्वदच्या दशकाने सचिन कुंडलकर यांना सिनेमाशी जोडलं, पुण्याची वेस ओलांडून परदेशात नेलं.... तिथे नवीन भाषा शिकले ज्याद्वारे त्यांचं जगणं अधिकाधिक समृद्ध होत गेलं. परदेश फिरल्याने नवीन संस्कृतीशी - तिथल्या माणसांशी त्यांचा जवळून संबंध आल्याने आपलं जग आणि अवकाश किती छोटेखानी, मर्यादित  आणि संकुचित स्वरूपाचे आहे याची त्यांना जाणीव झाली. या जाणीवेने त्यांना एक मनस्वी कलावंत आणि एक संवेदनशील माणूस म्हणून अधिक ...

'भणंग वर्तमानाची वेदना : माझ्या हयातीचा दाखला' - कबीर उषा लक्ष्मण बोबडे --------------------------------------------------- मी पेरतो पेनाच्या तिफणीने कागदाची जमीन फुलांची माणसे आणि माणसांची फुले व्हावीत म्हणून... असं माणसाचं गाणं गाणारी माणूसकेंद्री कविता  कवी डॉ विशाल इंगोले यांचा "माझ्या हयातीचा दाखला" या काव्यसंग्रहात वाचली. या कविता संग्रहातील कविता मधून सर्वसामान्यांच्या जीवनातील प्रश्न मुखर होतात. कवी आजूबाजूच्या भोवतलाला आपल्या कवितेचा विषय बनवतो, त्यामुळे आपल्या समाजाचं दाहक वास्तव, प्रतिबिंब आपल्याला कवितेत दिसतं. विषणन्न जाणिवांची ही कविता समकालीन ज्वलंत प्रश्नांवर बोट ठेऊन समाजातील उपेक्षित, दुर्लक्षित, घटकांच्या व्यथा-वेदना मांडते. पुरोगामी, विद्रोही आणि प्रबोधनात्मक विचारांची ही कविता विचारप्रवण आणि  अंतर्मुख करून काळीज ढवळून काढते. सामाजिक संदर्भ उकलून दाखवणारी ही कविता आक्रस्ताळी होत नाही, ती सुबोधपणे व्यक्त होते, मनाला भिडते. विशाल इंगोले यांचा जीवनानुभव समृद्ध असल्याने साहजिकच त्यांच्या कवितेचा   पैस व्यापक आहे. इंगोले यांची कविता थेट आजच्...